Realiteit slaat toe

[mommy_silver]

Titel: Realiteit slaat toe
Fandom: Final Fantasy 7 - Post FF7/Pre Advent Children
Personages: Turks Reno, Tseng en Elena
Genre: Romantiek
Waarschuwing: Tseng erg OOC


 

Volkomen verrast door de taal die zijn partner uitsloeg viel hij achterover, plat op zijn rug als een beginneling, hoestend en proestend doordat de lucht uit zijn longen geslagen was. Drie maal tikkend op de mat, wat “stop” aanduidde, bleef zijn tegenstander staan en keek genoeglijk toe. Trots bijna. Voor het eerst in zijn hele leven had Reno zijn baas met kung fu verslagen.

Moeizaam kwam Tseng overeind, zijn hoofd schuddend en proberend de stoffige boel binnenin zijn hersenpan – die door Reno’s woorden was ontstaan – eruit te schudden. Zonder resultaat.

 

‘WAT zeg je me?’ verbaasd keek de Wutaian op naar de grijnzende roodharige Reno, ‘je…’

‘Baas, ben je dan zo ontzaggelijk blind dat je dat niet eens ziet? Jeminee en jij bent mijn baas yo. Ogen in je kont, hersenen in je lu…’

‘Dat is genoeg.’ Bromde Tseng en kwam van de grond, zichzelf herstellend, klaar voor revanche, ‘revanche.’

Grijnzend met een blik vol ondeugd antwoordde Reno, ‘met genoegen, baas yo.’

 

Tseng, groter en imposanter dan Reno en bovenal sterker en sneller, was onder de indruk van Reno’s prestaties. Voor het eerst in zijn leven. Desondanks was hij vastbesloten die grijns van Reno’s kop te vegen en hard ook.

 

Succesvol blokkeerde Reno alle trappen en slagen die Tseng uitdeelde; hoog, laag, het maakte niets uit. Het was gewoon alsof Tseng uit vorm was, oud bijna. Het litteken in Tseng’s zijde bewoog glooiend mee, een teken dat hij goed herstelde van oude verwondingen; hij was een van de weinigen die Sephiroth’s gruwelijke strijd had overleefd.

 

Reno glimlachte tevreden, ‘alweer verslagen baas yo.’ Reno stond nog op zijn voeten, terwijl bij Tseng de frustratie toesloeg; hijgend van vermoeienis hield hij zichzelf overeind en probeerde opnieuw toe te slaan. Dit keer ontweek Reno zijn kaakslag met gemak, ‘Wow baas. Je wordt of oud, of erg moe.’ Tseng had al zijn kracht in de slag gebracht, al zijn frustratie en woede, en viel voorover. Sterke handen pakten hem beet, voor hij weer de grond van dichtbij mocht inspecteren, ‘rustig aan man. Neem van mij aan, een warm bad en een biertje, dat zal je goed doen.’

‘Heb ik niet nodig.’ Bromde Tseng vermoeid, ‘laat me met rust.’

‘Ach ja… daar heb je het. Daar sta ik namelijk bekend om, ik laat niemand met rust yo.’ En stak zijn tong uit terwijl hij grijnsde als een idioot. Reno legde Tseng’s arm over zijn schouders en ondersteunde zijn rug, ‘meekomen baas, anders kan ik je straks nog wegdragen en dat wil je niet yo.’

 

---

 

Reno had gelijk, dat hij niemand met rust liet. Hoewel Tseng in een verkwikkend warm bad lag, met een zacht geurende oranjebloesem badschuim, bleef Reno in de badkamer, kwebbelend over het onderwerp waardoor Tseng zo schrok. Een womanizer, noemde hij zichzelf, tot Tseng’s grote ongenoegen. Als hij nou maar wegging! Als Tseng weer genezen werd verklaard, zou hij Reno in de knoop leggen, zodanig dat zijn hoofd in zijn kont zou steken… Het idee alleen al ontlokte een onwillekeurig gegrinnik van hem.

‘Wat is er baas?’ Reno kneep de fles oranjebloesembadschuim leeg in het bad en spetterde met zijn hand door het water.

‘Niets… behalve dan wat ik met jou van plan ben.’ Grijnsde hij met pretlichtjes in zijn ogen.

‘Ehm… baas…?’ Beseffend dat Tseng misschien wel eens op mannen zou kunnen vallen vond reno het wel eens tijd om te gaan…

‘Reno. Blijf. Dat is een bevel.’

De jonge roodharige Turk bleef staan, ‘ja baas?’

‘Reserveer een tafel voor twee bij het Redford restaurant, met de cupidosuite alsjeblieft.’ Met een handgebaar stuurde hij Reno weg, ‘voor vanavond zeven uur alsjeblieft.’ Grijnzend van plezier keek hij naar de nerveuze Reno die sneller dan snel op de gladde badkamervloer zijn exit probeerde maken…

 

---

 

Voor het eerst in zijn leven hield Reno zijn mond. Wat was er mis met zijn baas? Okay, het nieuws was misschien een beetje slecht gebracht, misschien een beetje misplaats – erg misplaatst – maar daarom hoefde Tseng toch geen afspraak met HEM te regelen?! Of wel soms? Was Tseng dan toch homo? Of…

 

Elena was hooglijk verbaasd dat Reno voor het eerst in haar leven zijn mond hield. Wat was er toch mis met het joch? Nieuwsgierig – ook omdat een beetje Turk wist wat er gaande was in het gebouw – achtervolgde ze hem tot groot ongenoegen van Reno.

‘Scheer je weg groentje, je hebt hier niets te zoeken.’

‘Hey! Na Tseng was ik degene die het dichtst bij Sephiroth was ja! Dat zie ik jou niet nadoen.’

‘klopt, gezien Sephiroth dood is.’ Bromde Reno terwijl hij het nummer van het Redford hotel draaide, ‘Redford restaurant? Healing lodge, een tafel voor twee en een cupidosuite voor vanavond zeven uur alstublieft. Op naam van Shinra.’ En hing op toen hij de bevestiging kreeg.

Elena’s ogen glommen van plezier, ‘en met wie ga jij uit?’

‘Wil je niet weten…’ hij besloot dat hij zichzelf zou verdrinken in een mix van sake, scotch, whisky en umeshu, nog voor de avond begon. En dat kon dan maar beter snel beginnen, gezien het al vier uur in de middag was.

 

---

 

Murmelend probeerde hij zijn gedachten op een rijtje te krijgen. “Elena houd van je yo. Ze was er kapot van dat je door Sephiroth geraakt werd. Dagen achtereen heeft ze alleen maar gehuild, alleen. Niemand kon iets voor haar betekenen. Niemand kon haar troosten. En nu ben je terug en je geeft geen moer om haar. Alsof ze niet eens bestaat. Hoe denk je dat het overkomt op haar yo? Yo, zeg eens wat.” En met die woorden tijdens hun sparren had Reno Tseng volledig onderuit gekregen.

 

Had hij dan niets gezien? Had hij dan helemaal niets opgemerkt? Geen signalen? Helemaal niks noppes nada zip? Was hij nou de commandant van de Turk, dé elite wacht van Shinra of niet?!

 

Goed… ze had een lieflijk parfum en ze lakte haar nageltjes en ze droeg wat make-up en ze zag er meer verzorgder uit dan anders en ze droeg zelfs hoge hakjes, iets wat ze daarvoor ook deed, maar nu had ze er meer. En ze kookte voor hem – ook voor Rufus, Rude en Reno – en ze deed de was voor hem – ook voor Rufus, Rude en Reno, bij gebrek aan huishoudster – en ze bakte regelmatig een taartje en hield een tuintje bij en maakte de healing lodge wat fleuriger met wat boeketjes en zei dat hij goed genas en er goed uit zag en had dat lieflijk blosje op haar wangen als ze dat zei, of alleen al naar hem keek en als ze de littekens op zijn zijde verzorgde deed ze heel voorzichtig en glimlachte lief en bloosde en kalmeerde hem als de pijn te erg werd en was ze net even wat lieflijker dan anders…

 

KADUNK!

 

Alsof hij tegen de muur liep, zo voelde hij zich.

 

‘Tseng man… je bent een gelukkig man…’ Tseng grijnsde toen hij zichzelf in de badkamerspiegel bekeek. Een vrouw als Elena was er een uit duizenden en moest je zoeken met een kaarslichtje.

De grijns verdween echter snel toen hij zich bedacht hoe hij die ene vraag moest stellen. Het had hem van zijn stuk gebracht – gezien de blauwe plekken op zijn torso en bovenarmen, hoe zou het haar dan van haar stuk brengen?

 

‘Hai Elena, wil je met me uit voor een avond gevolgd door wilde stomende dampende sex?’ zijn woorden horend en herhalend in zijn hoofd besloot hij: ‘Niet goed.’

‘Lieve Elena…’ hij kreeg er al de kriebels bij, ‘te slijmerig.’

 ‘Lieve mooie Elena… nu klinkt het zeker alsof ik alleen maar sex met haar wil.’

‘Mooie Elena, mag ik je mee uit vragen?’ Tss… alsof ze dat pikt. Ze is een vrouw, man! Zo’n iemand als Elena wil klasse, pracht en praal, geliefkoosd worden en meer van die dingen!

‘Elena…’ God ik klink als haar baas. De realiteit sloeg toe: ‘Shit, ik BEN haar baas.’

Misschien moet ik haar maar mailen… nou dat komt goed over!

 

Misschien moest hij het simpel brengen. Heel simpel. Back to basics…

 

---

 

Het was een heel gezicht, om Tseng in haar kamer te zien. Ze had net een gesprek gehad met Rufus Shinra over haar miserabele leventje hier zo. Niet dat hij er iets aan kon verbeteren. Hoewel hij wel iets voor haar kon betekenen. Soms was het gewoon heerlijk om eens met iemand te spreken, en voor Elena, geheel verstoken van andere-hormonaal-verstoorde-vrouwen-met-ongesteldheid-PMS-en-andere-hormoonachtige-idiote-dingen-die-je-leventje-zonder-chocola-en-warme-kersenpitkussens-aardig-konden-verstoren, was het aangenaam.

 

Nog verraster was ze over het feit dat hij een aantal gelamineerde postertjes van A3 formaat in zijn handen hield, een hoofd als een biet had en nerveus voor zich uitkeek als een schooljochie die voor het eerst de Queen Bee van de school had gezien en direct smoorverliefd was. Erger nog, hij keek alsof ze ver buiten zijn bereik lag.

 

Lieve Elena

 

Iets verrast keek ze naar het A3 gelamineerd postertje dat Tseng op hield. De woorden verrasten haar, hoewel zijn rood aangelopen hoofd haar nog meer verraste.

 

Je bent een hele mooie vrouw

 

Even slikte ze bij het volgende gelamineerd postertje, dat had eigenlijk niemand ooit tegen haar gezegd. Alhoewel, haar ex-vriendjes weliswaar, hoewel ze als ze het had uitgemaakt spontaan tot lelijk werd verklaard.

 

De mooiste van de wereld

 

Dat had ze eigenlijk ook altijd gehoord, tot ze het uitmaakte of gedumpt werd door haar liefjes-voor-het-leven. Later als Turk werd ze helemaal gemeden omdat ze simpelweg te sterk was voor mannen en een Turk was.

 

Een man moet ogen in zijn kont hebben als hij je niet ziet staan

 

Nu kreeg ze kippenvel; zenuwachtig keek ze naar hem. Zijn hoofd had nu de kleur van een biet en hij probeerde niet te kijken of te grinniken als een nerveus schooljochie.

 

Mag ik je mee uit vragen?

 

Knipperend met haar ogen, eigenlijk meer verbaasd over het feit dat hij het vroeg, keek ze naar hem. Het bleef “stil” na dit laatste postertje. Ongemakkelijk slikte hij een brok zijn keel weg, Elena zag dat hij trilde en een zweetdruppeltje gleed over zijn voorhoofd naar beneden.

 

Blozend van verlegenheid – ze had dit nooit rechtstreeks durven vragen en ze had zichzelf bijna letterlijk voor het hoofd geslagen dat ze het nooit had gevraagd voor Sephiroth hem zo toetakelde – knikte ze met een trillertje in haar stem, ‘ja… dat mag je…’ 

 

En voor het eerst in haar leventje, zag Elena iets dat ze nooit had gezien bij haar baas; hij viel flauw…